پایگاه خبری تحلیلی انتخاب (Entekhab.ir) :
وزیر
خارجه فرانسه در گفتوگویی اختصاصی با رادیو«Europe1» درباره توافق با
ایران و جزییات آن صحبت کرده است. او میگوید تحریمها از ماه دسامبر
میتواند کاهش یابد:
رییسجمهوری فرانسه و خود شما همیشه میگفتید
اگر ایران متعهد نشود که برنامهاش اتمی نیست حاضر به توافق با این کشور
نخواهید بود. ایران حالا واقعا این ضمانت را داده است؟
بله. این موضوع
در توافق اولیه مطرح شده است. دو واژه اساسی در میان توافقی که صورت گرفته و
فرانسه در آن ایفای نقش کرده وجود دارد؛ اولی «گامی روبهجلو» است و دومی
هم «هوشیاری». وقتی به توافق امضاشده نگاهی میاندازیم -که البته توافقی
اولیه است- این دو واژه به خوبی خودنمایی میکند. گامی روبهجلو، به
اینخاطر که چنین توافقی یک پیشرفت قابلتوجه است. هوشیاری هم به این خاطر
است که این توافق، نهایی نیست و گاماول خود را سپری میکند. حالا باید هر
لحظه میزان پیشرفت این فرآیند را زیر نظر داشت.
وقتی توافقنامه امضا شد تردیدی درباره ایران نداشتید. ولی حالا چطور؟ به ایران شکی ندارید؟ آیا باید به ایران اعتماد کرد؟
ایران
تعهد داده که بهدنبال سلاح اتمی نیست و این مورد واضح است. به هر حال
موردی که توافق شده، این است که این کشور میتواند در راه پیشبرد
برنامههای انرژی صلحطلبانهاش فعالیت کند نه در راه برنامه ساختوساز
سلاح اتمی. از این گذشته موردی که فرانسه هم روی آن تاکید زیادی داشت این
است که باید برنامه غنیسازی 20درصدیاش را خنثی کند. این چیزی است که
درباره غنیسازی میتوانم بگویم. درباره سایت اراک هم که تا حدودی ما را به
واکنش وادار کرده بود مساله «تکثیر» پیش آمده بود چراکه تولید پلوتونیوم
میتواند اهداف نظامی داشته باشد. به وضوح گفته شده که این مورد ادامه
پیدا نخواهد کرد و بنابراین راهش بلوکه شده است. به هرحال این مرحله اول
است و ما نزدیک به ششماه فرصت داریم تا این موارد کاربردی را بررسی کنیم.
بعد از این مورد توافق ثانویه است که میتواند روشنتر باشد. بنابراین
واکنش فرانسه، شخص رییسجمهور و شخص بنده همیشه این بوده که باید راهکاری
اتخاذ شود تا امنیت منطقه و بعد از آن جهان، حفظ شود و بهبود یابد. این
موردی است که ما درباره آن هوشیار خواهیم بود.
آقای فابیوس، شما پیشتر گفته بودید ایران در عرض یکسال یا چند ماه، بمب هستهای خواهد داشت. هنوز هم این نظر را دارید؟
نه من چنین چیزی نگفته بودم...
گفته بودید ممکن است به بمب هستهای برسد.
گفته
بودم ممکن است به بمب برسد و در این بین متاسفانه دو راه هم بیشتر برایمان
باقی نمیماند: یکی راه خوب بود که همین مذاکره بود؛ مذاکرهای که انجامش
دادیم و در حال تداوم آن هم هستیم. دیگری هم این بود که به راهحلهایی
برسیم که ممکن بود متاسفانه عواقب خوبی نداشته باشد.
بنابراین حال منتظر هستید تا ببینید آیا ایران به تعهداتش عمل میکند یا نه؟
به
هر روی وقتی از هوشیاری صحبت میکنم پای دو طرف به میان میآید؛ به این
معنی که تهران هم مراقب است تا ببیند آیا ما به تعهداتمان عمل میکنیم یا
نه. بهعنوان مثال ما هم متعهد شدهایم که شدت برخی تحریمها را کم کنیم و
برداریم. این توافق «برگشتپذیر» است. این کلمه چندبار پیدرپی استفاده شد و
بسیار مهم است. واضح است تا زمانی که همهچیز خوب پیش نرود هیچچیز خوب
پیش نمیرود.
خب برای برداشتن تحریمها تصمیم اروپا هم حایزاهمیت خواهد بود؟
مطمئنا همینطور است.
تصمیمی که به اجماع کلی رسیده باشد؟
قرار
بر همین است. تا چند هفته دیگر جلسهای با وزرای امورخارجه خواهیم داشت،
البته با حمایت خانم اشتون، تا پیشنهاد دهیم یکی، دو مورد از تحریم خارج
شود. اما این برداشتن تحریمها محدود، هدفدار و قابل برگشت خواهد بود. این
موضوع درباره طرف آمریکایی هم رعایت خواهد شد.
آقای روحانی،
بلافاصله بعد از امضای این توافقنامه گفتند: «حق غنیسازی ما شناخته شده و
ایران برنامه غنیسازیاش را مثل گذشته ادامه میدهد.» آیا او متن
توافقنامه را بد متوجه شده بود!
موضوعی که تضمینشده، مساله غنیسازی
است. میخواهم بگویم این حق برای استفاده در هر زمینهای به ایران داده
نشده و محدودیتهای مشخصی بر آن اعمال شده است.
منظورتان این است که در زمینه صلحآمیز استفاده شود نه نظامی؟
دقیقا همینطور است. این موضعی است که فرانسه به وضوح درباره آن حرف زده است.
اگر قرار باشد بخشی از تحریمها برداشته شود از همین ماه دسامبر- ژانویه خواهد بود؟
بله. برداشتن تحریمها را از همین ماه دسامبر شروع میکنیم.
با
توجه به این مورد، آیا صنعت فرانسه مثل اتومبیل، مثل شرکت رنو، PSA و ...
میتوانند دوباره فعالیتهایشان را در ایران از سر بگیرند؟
به هرحال شماری از تحریمها برداشته میشود که یکی از آنها مربوط به صنعت اتومبیلسازی است و این مورد میتواند کمککننده باشد.
لوران فابیوس، فکر نمیکنید فرانسه با این توافق، متحدش، اسراییل را از دست بدهد؟
مطمئن
هستم که این پیشرفت و هوشیاری که دربارهاش حرف زدم حساب شده است. ما با
اسراییل در تماس مداوم بودیم. هفته پیش فرانسوا اولاند در اسراییل بود و
ملاقاتهای خوبی صورت گرفت. البته فراموش نکنیم که نتانیاهو چندروز پیش به
روسیه هم سفر کرد.
بله. آنجا گفت که نگران است.
او درباره این
نگرانیاش با ما هم صحبت کرد و دیالوگهایی که ما با هم داشتیم کاملا باز
بود. البته باید زمینه را هم در نظر بگیریم. مقامات ایرانی بعضا جملات
تحریکآمیزی هم استفاده میکنند.
بههرحال گفته بودند اسراییل باید از صحنه روزگار محو شود.
مطمئنا
هدفشان واقعیت بخشیدن به این موضوع نیست. همانطور که گفتم همه این موارد
برای تحریک کردن رقیب به کار میرود و واکنش اسراییل در چنین شرایطی را
هم درک میکنم. به هرحال همه ما تلاش میکنیم تا امنیت منطقه حفظ شود.
عربستانسعودی
و دیگر کشورهای حاشیه خلیج فارس هم دل خوشی از این توافق ندارند و معتقدند
قدرت شیعی منطقه با این توافق قویتر هم میشود و اگر آنها هم تصمیم
بگیرند که فعالیت هستهای انجام بدهند چه؟
نه. هدف آنها تحت هیچ شرایطی
چنین چیزی نخواهد بود. باید بفهمیم که هدف از این توافق «گام روبهجلو و
هوشیاری» است. نباید این دو واژه را جدا از هم به کار برد. امیدواریم که
امنیت منطقه و دنیا تضمین شود.
حالا فکر میکنید ایران قدرت منطقه شده است؟
ایران مدت طولانیای است که یکی از قدرتهای بزرگ است.
شما قبول میکنید که ایران در کنفرانس ژنو که درباره سوریه است شرکت کند؟
این
موضوعی دیگر است و امیدوارم این نشست برگزار شود. در این نشست قرار است
درباره انتقال قدرت به گروهی دیگر صحبت شود. اگر ایران این مورد را قبول
دارد، میتواند شرکت کند و اگر قبول ندارد با وزرای خارجه دیگر کشورها صحبت
میکنم تا نباشد. به هرحال، چیزی که ایران گفته این است که میخواهد
نقشی مثبت داشته باشد.
روزنامه شرق
همچنین هر سهم "رنو"-، دیگر شرکت خودروسازی فرانسوی، با 1.38 درصد افزایش به 62.32 یورو رسید.
یک کارشناس اقتصادی به خبرگزاری فرانسه گفته که توافق هستهای ایران خبر خوبی برای شرکتهای خودروسازی به ویژه دو شرکت فرانسوی پژو سیتروئن و رنو است. زیرا این دو شرکت پیش از تحریمهای اقتصادی علیه ایران، در صنعت خودروسازی ایران جایگاه ویژهای داشتند.
شرکت پژو که ازسال ١٩٧٨ در ایران فعالیت داشت، در ماه فوریه 2011 تصمیم گرفت ارسال قطعات خودورو به ایران را متوقف کند و این امر از ماه مارس 2012 عملی شد.
این اقدام شرکت پژو موجب گرانی شدید این نوع خودرو در ایران شد به طوری که ژانویه امسال اعلام شد که خودروی پژو 206 دیگر در نمایندگیهای فروش ایرانخودرو موجود نیست و مدل V9 این خودرو در بازار آزاد به قیمت حدود 49 میلیون تومان فروخته میشود.
همچنین در سال 2012 شرکت خودروسازی رنو نیز فعالیتهایش در ایران را متوقف کرد.
این اقدام موجب شد که رنو با کاهش درآمد مواجه شود، به طوری که 512 میلیون یورو درآمد خالص این شرکت خودروسازی، به دلیل توقف فعالیت هایش در ایران، در شش ماهه نخست امسال از بین رفت.
پایگاه خبری تحلیلی انتخاب (Entekhab.ir) :
پس از امضای توافقنامه مشترک میان جمهوری اسلامی ایران و 1+5 یکی از مسایلی که جلب توجه میکرد، وجود تفاوت در بیان محمدجواد ظریف - وزیر امور خارجه ایران - و جان کری - وزیر امور خارجه آمریکا - بود؛ تفاوتی که برخی از آن به عنوان شکافی عمیق یاد کردند.
نفس امضای یک توافقنامه میان کسانی که نزدیک به یک دهه حرف چندان مشترکی نداشتند، خود گویای بروز برخی تغییرات محسوس و البته واقعیتی امیدوارکننده است؛ همانقدر که وجود اختلافی آن هم به شکلی عمیق در ابتدای کار و تنها چند دقیقه پس از امضای توافقنامه، میتواند ناامیدکننده باشد.
حقیقت این است که وجود تفاوت در بیان وزیران خارجه و نمایندگان شش کشور عضو 1+5 و وزیر امور خارجه کشورمان به عنوان رییس تیم مذاکرهکننده ایران، حاکی از وجود اختلاف در بطن کار نیست بلکه تنها «روایتهای» متفاوت - و نه متناقضی - را نشان میدهد. اما این تفاوت در روایتها از کجا ناشی میشود و آیا واقعاً همانطور که برخی رسانههای داخلی و خارجی بر طبلش میکوبند، میتوان از آن به عنوان شکافی عمیق و نکتهای منفی یاد کرد؟
مذاکرات ایران و 1+5 همواره حساس و حیاتی بوده است و در ماههای اخیر نیز با رنگ و بویی تازه، فشردگی و حساسیتی مضاعف پیدا کرد؛ حساسیتی که همراه با امیدواریهای جدید، موجب شد تا آتش جریان حاکم رژیم صهیونیستی و شخص بنیامین نتانیاهو تندتر شود و در نتیجه برای جلوگیری از حصول یک توافق بیش از پیش تلاش کند.
اما برخلاف برخی برههها که رژیم صهیونیستی میتوانست اجماعی علیه ایران ایجاد کند، اینبار شاید کمی احساس تنهایی کرد؛ چراکه نتوانست به این هدف دست یابد و در نهایت، زودتر از آنچه تصور میکرد توافق میان ایران و 1+5 حاصل شد.
همانطور که پیشتر درباره اهمیت محرمانه ماندن محتوا و جزییات مذاکرات و رسانهیی نشدن آن، تاکید میشد که این مسأله میتواند دست و پای جریان راستگرای افراطی در اراضی اشغالی را تا حدودی ببندد، اینبار نیز وجود تفاوت در ادبیات نمایندگان ایران و کشورهای درگیر در مذاکرات، میتواند از بالا گرفتن شعلههای خشم صهیونیستها جلوگیری کند.
جان کری - وزیر خارجه آمریکا - اظهار میکند که حق غنیسازی برای ایران، در توافقنامه اخیر به رسمیت شناخته نشده است. در متن توافقنامه ایران و 1+5، این جمله که «حق ایران برای غنیسازی اورانیوم به رسمیت شناخته شده است»، به این شکل قید نشده و جان کری نیز تنها به همین مسأله استناد میکند.
محمدجواد ظریف - وزیر امور خارجه ایران - هم در مقابل تاکید میکند که حق غنیسازی برای ایران، در توافقنامه اخیر به رسمیت شناخته شده است. در متن توافقنامه ایران و 1+5، به صراحت اعلام شده است که ایران میتواند اورانیوم را تا سطح پنج درصد غنیسازی کند و از سوی دیگر طبق این توافقنامه، قرار نیست هیچ موادی از ایران خارج شود. ظریف به همین مسأله استناد میکند.
در واقع هیچیک از دو وزیر خارجه صحبتی خلاف واقع را مطرح نکردهاند بلکه بکارگیری عبارات و نوع استفاده و برجستهسازی آنها در ادبیات این دو است که منجر به بروز این تفاوت شده است.
حال فرصتی جدید ایجاد شده است تا هر دو طرف با تکیه بر تعهدی مشترک، سطح اعتماد متقابل را بالا ببرند و در این مسیر، قطعاً یکی از راههایی که باید پی گرفته شود، اتخاذ مواضع هوشمندانه در برابر مخالفان توافق و تندروهاست. در این راستا لازم است تا مشخصاً رژیم صهیونیستی و به ویژه جریان افراطی حاکم بر آن را عملاً خلع سلاح سیاسی کرد.
امروز در کنار ادامه حمایتها از تیم مذاکرهکننده کشورمان و پیگیری سیاستهای عزتمندانه و هوشمندانه نظام از سوی آنها، روابط ایران با شش کشور طرف مذاکره در مسأله هستهای نقشی تعیینکننده دارد. تحکیم این روابط میتواند کمک کند تا در صورت حرکت طرفین به سمت توافق نهایی، باز هم اسراییل در رسیدن به اهداف خود ناکام بماند.
«توافقنامه»، همانطور که از اسمش پیداست، نشانه حصول «توافق» میان دو طرف است و این یعنی «مثبت» بودن فضای مذاکرات، تنها یک حرف و ادعا نیست بلکه چنین قرابتی در عمل نیز وجود دارد. در چنین شرایطی، کوبیدن بر طبل اختلاف میان طرفین مذاکره و برجسته کردن تفاوتی که در ادبیاتها وجود دارد، تا سطح یک اختلاف و شکاف عمیق، نه تنها کمکی به روند مذاکرات نمیکند بلکه افکار عمومی دو طرف را از اعتماد بیشتر به طرفهای درگیر، بازمیدارد.
امروز وقت آن است که با اتخاذ مواضع و سیاستهای هوشمندانه، ضمن تاکید بر حقوقمان، نه تنها بهانه جدید به دست افراطیون ندهیم بلکه بهانههای قبلی را نیز از دست آنها بگیریم تا بنیامین تندرو و تندروهای بنیامینمسلک، اگر قانع یا اصلاح نمیشوند، بیش از امروز منزوی شوند.